O vento do mar en Quiroga

Hoxe o vento ávrego soprou a favor por fin: comentamos Ardalén de Miguelanxo Prado

Estaba previsto telo feito con anterioridade, pero non houbo maneira de cadrar as datas entre os membros da sección de adultos, e aínda así, fomos menos dos habituais. Unha verdadeira mágoa, porque deu moito que falar. Por suposto, encantounos.
Collédeo xa na biblioteca, se aínda non o lestes. É un libro que todo o mundo debería ler alomenos unha vez... porque, todo hai que dicilo, é difícil resistirse ao pracer de volvelo ler. 

No noso caso, devoramos esta obra de impresionante debuxo, na que se conta unha historia fantástica, en todos os sentidos da palabra; este relato aborda dun xeito sorprendente as relacións entre a realidade e a memoria das persoas. Pouco a pouco, o autor consegue enfeitizarnos coas imaxes e coas palabras, e lévanos ata o universo de ensoñacións mariñas de Fidel e Sabela.
Imposible resistirse á viaxe cara ao mar cando o ardalén ventea sobre nós, á beira dos cumes do Courel.

As seguintes lecturas que imos facer, coa idea de comentalas cara mediados de xuño, son Memoria do silencio, de Eva Mejuto e Solas, de Carmen Alborch.

Páxinas con sabor

Ola de novo lector@s.
O trimestre vai indo e non hai tempo para nada, nen para actualizar esta bitácora, aínda ben que fomos facendo as xuntanzas previstas sen novidade:

O día 13 de novembro, a sección de adultos comentou O único que queda é o amor, e votou as tres mellores historias desta colección de relatos para propoñérllelos aos rapaces/as. Os contos seleccionados foron "Un radiante silencio", "Esta extraña lucidez" e "Loanza de la filatelia". A valoración global da obra foi moi boa, e deu para achegarnos a todo o universo narrativo de Agustín Fernández Paz, cheo de referencias literarias, e á obra de moitos outros autores, como o poetas José Ángel Valente e Wislawa Szymborska. Tamén houbo referencias á obra narrativa de Paul Auster, do quen leramos algo o ano pasado.

O día 15 de novembro os máis novos fixeron un percorrido por A mansión dos Pampín, de Miguelanxo Prado, aproveitando tamén para botar unha ollada pola súa traxectoria literaria, vendo exemplares de obras súas como Carta de Lisboa, De Profundis, Os compañeiros da orde  de pedra, Trazo de xiz ou a súa última novela gráfica, Ardalén, coa que gañou o Premio Nacional de Cómic.

O día 29 de novembro houbo outra xuntanza no segundo recreo, para distribuir os exemplares de O único que queda é o amor entre a rapazada, na que se aproveitou tamén para facer propostas de actividades lúdicas.

Nas profundidades...

Na última xuntanza baixamos ás profundidades do mar coa obra de Miguelanxo Prado, que nos deixou bastante impresionados, polas imaxes e polo argumento, fantástico e tráxico, pero cheo de beleza.

Ademais de comentar De Profundis, verdadeira xoia gráfica que encheu de mar os nosos ollos, na última xuntanza deste Club de Lectura falamos de próximas lecturas, e programamos a periodicidade de reunións quincenalmente. Mirade neste blogue ou no taboleiro a carón da biblioteca para saber as actividades que se realizarán en cada ocasión.

Para a/os que teñades interese en participar na elaboración do blogue, estará aberto ás vosas colaboracións os luns no segundo recreo, na sala de audiovisuais.

Por certo, xa que tamén estivemos a falar da última obra de Miguelanxo Prado, Ardalén, publicada recentemente, aquí queda a portada correspondente á edición de El Patito Editorial (en galego); en castelán sae en Norma Editorial.

Trátase dunha obra extensa, que aborda o tema da memoria e que vai máis alá do que é un cómic, segundo o autor, quen traballou a reo nela durante algo máis de tres anos. Se queredes máis información, podedes consultar na rede a páxina web do autor.